Yesterday, on National Tree Day, the bobbing forest in the Rijnhaven in Rotterdam – next to the floating pavilion – was officially opened. The forest consists of 20 floating trees and is designed by Mothership. The forest is an art project, raising questions about innovation, environment and climate change. Find out more in this short interview with designer Jeroen Everaert.
Yesterday our co-founder and nominee Rutger de Graaf-van Dinther had the honour to meet Princess Beatrix and Princess Mabel at the Day of the Engineer, organised by KIVI, the Royal Institute for Engineers.
Although Rutger did not win – which makes us feel a little bit blue – it was fantastic to be part of this royal event. We are still very proud to work with one of the three best engineers of the Netherlands. Congratulations to Tim Horeman-Franse for winning the jury award, and to Laura Klauss, who won the public award. Keep up the good work!
Thanks KIVI for the nomination and thanks everyone for voting, we consider your support as a big thumbs up for the blue revolution!
Maak je je net als ik zorgen over klimaatverandering, voedseltekort en een stijgende zeespiegel? Stem dan uiterlijk 13 maart op mij als Ingenieur van het Jaar. Dan doe ik alles wat in mijn vermogen ligt om samen met andere onderzoekers, ingenieurs en waterexperts deze problemen op te lossen door middel van drijvende steden. Waarom en hoe lees je in dit blog (of bekijk onze missie in 1 minuut).
Verstedelijking betekent vandaag de dag: meer schade Aan het einde van deze eeuw woont 85% van de mensheid in een stad. Dat zijn ruim 8,5 miljard mensen. Deze steden hebben dan ruim twee keer zoveel voedsel nodig als vandaag. Bovendien liggen ze vooral in kwetsbare deltagebieden die steeds meer bedreigd worden door overstromingen. Op dit moment bedraagt de jaarlijkse wereldwijde schade hierdoor al ruim 5 miljard euro. Dit neemt de komende 35 jaar alleen al door verstedelijking in kustgebieden toe tot 45 miljard euro. De effecten van klimaatverandering zijn hierin nog niet eens meegenomen.
Maar een stad kan ook een positieve impact hebben We moeten steden dus fundamenteel anders gaan bouwen. Het water biedt hiervoor ongekende mogelijkheden: 70% van onze planeet bestaat uit water. Bovendien liggen de meeste steden aan de kust. Water biedt ruimte aan klimaatbestendige stadsuitbreidingen die CO2 en afvalwater opvangen. Hiermee kunnen ze biobrandstoffen en voedsel produceren in drijvende algenplantages en aquacultuur. Zo kunnen drijvende steden een échte circular en biobased economy aanjagen en een positieve impact hebben op de planeet. We hebben zelfs maar 1% van de oceaan nodig om binnen een temperatuurstijging van 2°C te blijven.
Tijd voor een blauwe revolutie! Een blauwe revolutie, dat is onze visie. En we zijn al begonnen met concrete projecten. Naast het drijvend paviljoen en drijvende ecowoningen in Delft onderzoeken we de ecologische impact van drijvende projecten met onderwaterdrones; we zien dat er onder drijvende platforms hele nieuwe ecosystemen ontstaan. Daarnaast ben ik als Lector Waterinnovatie betrokken bij het project AquaDock op de RDM Campus van Hogeschool Rotterdam, waar bedrijven, studenten en docenten samenwerken aan drijvende projecten.
Samen met andere waterpioniers Het spreekt voor zich dat één techniek of persoon nooit de wereldwijde grote vraagstukken kan oplossen. Hiervoor is systeeminnovatie nodig: het op grote schaal toepassen van diverse technieken. Daarom heb ik vorig jaar met mijn business partners Blue21 opgericht, een internationale social enterprise waarin experts van verschillende achtergronden kennis delen rondom drijvende verstedelijking. Zo kunnen we kennis snel mobiliseren en toepassen en samen de blauwe revolutie aanjagen.
Samengevat Drijvende steden bieden een antwoord op grote vraagstukken. Hier zou ik als Ingenieur van het Jaar samen met andere ingenieurs en met KIVI aan willen werken, door kennis te delen en drijvende projecten te realiseren. Een drijvende stad met een positieve impact op de planeet kan bovendien een uniek icoonproject zijn voor Nederland. Zoals de Deltawerken ons vorige eeuw internationaal op de kaart hebben gezet, zo kan de drijvende stad dat in de 21e eeuw doen. Wat mij betreft hebben we geen tijd te verliezen.
Barend Vreugdenhil has done research on this. He has graduated from the master track Transport, Infrastructure and Logistics at the TU Delft.
What did you do research on? Barend: “Floating cities require new infrastructure and transportation systems for their inhabitants. One option is to place conventional transportation systems in cities, but another perhaps more interesting option is to develop new concepts. The main question was how to facilitate passenger transportation in a floating city in a feasible way, and how to evaluate the designs of these transportation systems. With feasible it is meant whether it is possible in a technical and economic sense to construct these transportation systems and whether they are safe enough for the inhabitants.”
Floating cities don’t exist yet, so how did you start? “I’ve focused on cities of around 25.000 inhabitants, because it is more likely that small cities will first be realized. On the other hand cities need to be big enough to become an interesting research topic. I have created two scenario’s, one that focusses on a concentrated city and one in which the functions are dispersed over the city, like a scrambled egg. Within these scenarios I’ve developed different transportation systems.”
And, what is the best option? “I concluded that a collective transportation system with private or small vehicles is the best option for floating cities of a size until 25.000 inhabitants. This conclusion still holds for cities until 35.000 inhabitants. When cities increase in size, other transportation systems could become more important.”
Why did you want to research this specific topic? “I like the idea that a floating city is able to grow next to the land or in the protectionof a bay and can be transported to the sea, when it is big enough. Cities used to grow organically until the modernism and this is brought back into urban planning this way. Furthermore the city is really flexible. Modules could be disconnected from their location and placed next to other modules. The infrastructure of transportation systems obviously needs to reflect the characteristics of this kind of cities, but how this could or should happen is not yet known.”
What’s next? “What would still be interesting is to find out what kind of goods the inhabitants need, like food, clothes et cetera. Furthermore it would be interesting to research cities of bigger scales. When the floating city would grow bigger, it could even turn into a metropolis. It would be interesting to do research on that too.”
This video gives you a short introduction on what a floating city could look like and why we can – and should – start building today.
KIVI made the video to introduce the three nominees for the Prins Friso Ingenieursprijs 2016, including our founder Rutger de Graaf-van Dinther (!). You can vote here, thanks!
